Sara en Hagar
Na-ijver en jaloezie kunnen op een intense wijze bezit nemen van een persoon. Deze ondeugden kunnen mensen die met jou het leven delen tot rivalen, tot vijanden maken. Mensen willen nu eenmaal graag uitblinken, de beste zijn. Zij dulden geen gelijken of beteren naast zich. Zelf willen zij in het centrum staan. Dit zie je om je heen in een werkgemeenschap. Men wil de beste zijn en ze willen dat vooral de baas dat ziet en ook voor waar aanneemt. Het komt voor in overlegorganen van mensen met eenzelfde taak, of het doktoren, burgemeesters of pastores zijn. Die ondeugden komen overal voor. Men kan er ook mee te maken krijgen in vriendenkringen. De verwoestende kracht van deze ondeugden is het grootste als zij het intieme leven binnendringen; als er een andere vrouw in het spel is, als kinderen in twee gezinnen thuis moeten zijn of als aangetrouwden onvoldoende kansen krijgen.
Het is van groot belang dat een mens tevreden is met wie hij is. Dat men kan accepteren dat hem deze plaats en taak is toebedeeld en geen andere. Dat men graag ziet dat het een ander goed gaat. Dat men blij is met het succes van de ander. Men moet inzien dat iedere bijdrage zijn unieke waarde heeft voor het geheel van de gemeenschap.
Sara en Hagar zijn de twee vrouwen bij wie Abraham een zoon heeft verwekt. Sara was een mooie vrouw. Daarover lezen we als ook Abraham naar Egypte moet vluchten bij een hongersnood. Sara was zijn vrouw. Een vrouw uit zijn stam. Maar Sara was onvruchtbaar. Sara en Abraham hadden een slavin, een Egyptische. Sara stelde haar ter beschikking aan Abraham opdat hij kinderen zou krijgen. Ismaël werd geboren. Hagar, de slavin, werd na de geboorte van haar zoon hooghartig tegenover Sara. God had Abraham beloofd uit hem een groot volk te laten voortkomen. Op hoge leeftijd kregen ook Abraham en Sara een zoon: Isaac. Hierdoor werd Abraham door Sara gedwongen Hagar en Ismaël weg te sturen, de woestijn in.
Uit de twee zonen van Abraham zijn twee volkeren ontstaan. Hoewel de geschiedenis in de H. Schrift van Abraham naar Isaac gaat en van Isaac naar Jacob staat er ook in dezelfde H. Schrift dat Isaac en Ismaël samen Abraham hebben begraven. Hoe vaak maken wij niet mee dat familieleden, gebroken gezinnen, vriendenkringen uit elkaar groeien. Er gebeurt nogal wat tussen mensen. Toch zou het respect voor het verhaal van eenieder en barmhartigheid tegenover de fouten die gemaakt zijn het moeten winnen van jaloezie en na-ijver. Het is aan God om te oordelen. Bisschop Antoon Hurkmans Rector van de Friezenkerk in Rome ahurkmans@bisdomdenbosch.nl
