Het Coronavirus maakt alles anders. Het sterkste in Italië, maar ook in Nederland raakt alles ontwricht. Het moeilijkste is nog dat we niet weten waar dit heengaat. We staan aan het begin, waar eindigt deze golf van verderf? Een en al onzekerheid.
Hoe zit dat precies met het besmettingsgevaar? Waarom deze maatregelen en waarom geen andere? Hoelang blijft er zorg mogelijk? Waarom moet mijn levenswerk nu in een klap weggevaagd worden? Waarom is nu ons huwelijksfeest, de mooiste dag uit ons leven, ons niet gegund? Waarom moeten zoveel ouderen nu in eenzaamheid zoveel angsten rond leven en sterven alleen doormaken? Waarom moet ik nu in enkele weken een derde van mijn rijkdom verliezen? Ik dacht??? Ja wat dacht ik? Dat ik heel mijn leven, dat ik mijn doen en laten in eigen hand had? Dat de overheid het allemaal perfect voor ons geregeld had?
We zijn als mensen afhankelijk. Het leven blijft onzeker. De samenleving is al evenmin maakbaar. Telkens worden we geconfronteerd met fouten in gedrag, in bestuur, met ondoorzichtbare groeistuipen in een mensenleven in de ontwikkeling van de geschiedenis. Heel de schepping is onvoorstelbaar mooi en wonderlijk, zij lijkt echter tegelijk onmiskenbaar grillig en vernietigend.
Als je de gave hebt te mogen geloven dan is er nog meer. We zijn op weg naar een nieuwe aarde en naar een nieuwe hemel. We zijn op weg naar Pasen. We vieren het sterven en verrijzen van Jezus. In Adam zijn we allen op weg naar de dood. In Jezus, de Redder, zijn we allen op weg naar het Leven.
Zelf hoor ik bij de ouderen, de meest kwetsbare mensen bij dit virus. Als je besmet raakt is de kans eraan te sterven denkbaar. Gelukkig heb ik het gekregen te mogen leven in gebed. Dat breekt de last van de eenzaamheid. Ook geeft het mij een perspecIef. Er is uitzicht. Voor het slapen gaan overweeg ik dankbaar mijn leven. Dan denk ik: ‘mijn leven is een heel eind voltooid. Mijn opdracht zit erop. Met de woorden van de Heilige MarInus kom ik tot gebed: ‘Heer ik wil mijn leven in vertrouwen aan U teruggeven, maar als U mij hier op aarde nog nodig hebt wil ik graag verder leven.’ Laat mij Heer, nu in vrede heengaan. Bewaar mij in mijn leven, bewaar mij in mijn sterven. Aan U geef ik mij over.’
Het onder woorden brengen waar je bewust, maar vooral ook onbewust, het meest bang voor bent geeft rust. Maakt je opnieuw sterk. Bid in deze dagen om de gave van het geloof. Het kan je helpen je leven te voltooien.
Bisschop Antoon Hurkmans
Rector van de Friezenkerk in Rome
ahurkmans@bisdomdenbosch.nl
