Ineens buigt de situatie ons terug naar een heel eenvoudig leven. Uitgaan kan niet meer. Alles wat ontspanning gaf en wat het leven leuk maakte daar moeten we van afzien. Zo weinig mogelijk onder de mensen. Ja, een wandeling en boodschappen doen, maar daarbij wel afstand houden en waar nodig handen wassen. Uitdrukking geven aan je geloof door naar de kerk te gaan kan niet meer. Familie bezoeken is ook niet voor de hand liggend. Enkele mensen mag je ontvangen, maar dan wel afstand houden. Mensen die bij de risicogroep horen dien je zoveel mogelijk met rust te laten. Het naar je werk gaan alleen als het echt niet anders kan. Liever thuis werken. Reizen kunnen we niet meer. Overal staan we voor gesloten deuren.
Thuis zijn. Dat is het normale. In je kerngezin. Daar leef je. Werken doe je thuis. Naar school gaan doe je thuis. Thuis deel je het leven. Rond de tafel. Je maakt een programma voor iedere dag. Schoonmaken of een spelletje spelen. Een goed uitgekiende wandeling met zo weinig mogelijk gevaren.
Eenvoudig leven, maar niet voor allen. In de gezondheidssector is het over ja over druk. Te veel patiënten. Veel extra zorg met alle beschermende maatregelen. Contacten onderhouden op afstand. De hete adem van de media in de nek. Warme ondersteuning. Hulp van vrijwilligers. En ondertussen zijn bestuurders en al hun medewerkers constant in overleg. Steeds weer de vraag zijn onze maatregelen nog adequaat of moeten we ze bijstellen? De onderzoekers en de bestuurders zoeken naar wat wijs is. Een niet eerder gekende situatie. Alles is nieuw. Ook de mensen werkzaam bij de media maken vele extra uren. De stroom van nieuws is oneindig. Ook zijn er veel sectoren uit de samenleving die de sociale media gebruiken om in contact te blijven met hun achterban. Een veranderende wereld die helemaal niet eenvoudig is. Je bent veel tijd online. Berichten van allerlei aard en wereldwijd vragen om aandacht.
Het lijkt goed eenvoudig te leven. Wanneer je alles tot je neemt krijg je te veel. Het kan je ook te zwaar worden. Alles bekijken, lezen, bedenken het zou je overspannen kunnen maken. Natuurlijk moet je nieuws tot je nemen. Per dag een half of een heel uur lijkt me genoeg. Je moet ook tijd nemen om een nieuw evenwicht in je leven te vinden. Thuis zijn. Werken. Ontspannen. En, alles verwerken. In een vertrouwelijk gesprek. Maar ook in een moment van gebed, van stilte.
Bisschop Antoon Hurkmans
Rector van de Friezenkerk in Rome
ahurkmans@bisdomdenbosch.nl
