Exodus
Mozes
Vluchtelingen. Wij horen er dagelijks over. In de media, in de verkondiging van Paus Franciscus en in gesprekken thuis en op straat. Het is een onderwerp dat mensen diep bezighoud. Wie heeft er geen diep medelijden met mensen die huis en haart hebben moeten verlaten. Het raakt onze emoties. Maar, wie heeft er geen angst nu grote bevolkingsgroepen onze streken overstromen. Angst is een diepe emotie. Een spreekwoord zegt: ‘angst is een slechte raadgever. Ook dit onderwerp hangt samen met rechtvaardigheid. Wij zijn allen wereldburgers en aan allen moet recht gedaan worden. Samen zijn we verantwoordelijk voor een menswaardig verstaan van alle wereldburgers. Natuurlijk hebben we in de samenleving een groot probleem als de rijke landen rijk zijn ten koste van de arme landen. Mensen uit de arme landen komen dan bij ons de rekening presenteren. Meer dan ooit hebben politieke leiders, en zij die hen kiezen, de verantwoordelijkheid om mede zorg te dragen voor het welzijn van alle mensen. Vraagt dit niet om een ander denken dan het denken in het model van economische groei?
Mozes moest toen Farao van zijn moord gehoord had op de vlucht. Hij moest zijn leven zien te redden. Wat moet er in die man zijn omgegaan. Hoe kon hij de moed opbrengen naar den vreemde te gaan? Hij zal zeker ervaren hebben dat wanneer je vlucht je veel kunt achter laten, maar dat je ook altijd jezelf meeneemt. In de Bijbel vinden we in de directe zin weinig terug van de ervaringen van Mozes. Wel is interessant te lezen dat Mozes zijn rechtvaardigheidsgevoel niet verloren was. Hij vluchtte naar Midjan en ging daar bij een waterput zitten. De zeven dochters van de priester Reuel kwamen bij de put om hun vee te drinken te geven. Maar herders, die daar ook kwamen, claimden voorrang. Mozes kon dit niet laten gebeuren. Hij nam het voor de meisjes op en gaf zelf hun vee te drinken. Zijn ingreep leverde hem een verblijfplaats op bij de priester van Midjan. Die gaf hem zijn dochter Sippora tot vrouw en deze schonk Mozes een zoon. Mozes gaf hem de naam Gersom. Dit om uit te drukken dat hij vreemdeling was geworden.
Hoe opvallend dat een steunpilaar uit de Heilsgeschiedenis, die Mozes is, zo’n kwetsbare man is. God werkt met mensen. Dat roept vaak grote problemen op. Toch blijft God trouw aan dit princiep. Vandaag ervaren we ook in de Kerk hoe groot het waagstuk is van God. En toch, God blijft met mensen werken. Hij, God, zal het tot een goed einde brengen. Mensen zijn altijd tegelijk goed en kwaad. God brengt in Christus verzoening. In Hem breekt Hij de macht van het kwaad. Mooi om te weten dat Jezus in de Kerk de naam krijgt van de nieuwe Mozes.
Bisschop Antoon Hurkmans
Rector van de Friezenkerk in Rome
ahurkmans@bisdomdenbosch.nl
