Ineens is het dan zover. De klok zetten we terug. Mist en regen dienen zich aan. Plots kan het al echt koud zijn, vooral in de morgen en in de avond. We genieten van de momenten dat de zon de mooie kleuren in de natuur beschijnt. Het is een tijd van inkeren. Weer loopt een jaar ten einde. Weer vieren we Allerheiligen en Allerzielen. Het is de tijd van samenkomen rond de tafel. Sint Nicolaas. Dat vieren we in intieme kring. In deze tijd komen de herinneringen naar boven van hoe het vroeger thuis was. Herinneringen vervullen ons met dankbaarheid. Onze ouders, met de traditie waarin zij stonden, verstonden de kunst kleur te geven aan het leven. Het was niet vlak, niet individualistisch, niet materialistisch. Vaak was er armoede en tegelijk was er alles: verbondenheid met de natuur, met elkaar en met God. Niet dat men wist Wie God was. Neen, men was in huiver verbonden met alles wat hen te boven ging. De Kerk gaf ruimte om iets te verstaan, maar vooral gaf zij ruimte om alles te beleven; in rites, in kunst, in architectuur en in muziek. Nu leven we veel meer in een verbrokkelde cultuur. Het ene grote verhaal is er niet meer. Wat een uitdaging voor ieder van ons om het leven voor ons en voor onze kinderen verstaanbaar en beleefbaar te maken. Dit is niet te koop, het vraagt creativiteit. Het vraagt wellicht ook de moed om toch in de traditie te gaan staan. Gelukkig geloof ik in de Vader, de Schepper van hemel en aarde. Hij heeft alles in Zijn schepping ZIN gegeven.
Bisschop Antoon Hurkmans
Rector van de Friezenkerk in Rome
ahurkmans@bisdomdenbosch.nl
